Hele natte voeten dus.... Of
Na zonneschijn komt regen... Of
Van de regen in de drup.... Of
Een geluk bij een ongeluk... Of
Murphy’s law.
Ik weet in elk geval wat jullie Limbolanders voelen als de Maas buiten zijn oevers is getreden... Of toepasselijker voor hier, ik weet een heel, heel klein beetje wat de mensen in de Zambezi regio is overkomen een week of 3 geleden.
Ik had om half zes met Bram (stagiair bij Ned. Ambassade) afgesproken in de pool bar hier om de hoek, nadat we ongeveer 4x eerder afgesproken hadden maar waar steeds op het allerlaatste moment iets tussen kwam. Vanochtend is hier trouwens na en uitstel van ong 2 weken internet geïnstalleerd. Ik was tegen half zes net klaar met een Skype gesprek met David toen ik mn kamer deur open deed om weg te gaan. Normaal staat die dus open, oa ivm de wind die dan door mn kamer waait en verkoeling brengt. Vanmiddag dus niet helaas.
Toen ik namelijk mn deur opendeed, stapte ik in een ongeveer 2 cm diepe laag water, verspreid over het hele appartement, zo een 100m2 denk ik... Ik heb Bram direct afgebeld en Deolinda gebeld om meteen naar huis te komen. Wat was er gebeurd? Het water wordt hier tussen 2 en half 5 afgesloten om te besparen, een goede maatregel denk ik. Maar dan moet de emprigada (hulp) van Deolinda niet tussen die tijden de kraan opendraaien en niet weer dicht doen als er niks uit komt.... Je raadt het al, toen het water beneden weer aangesloten werd, begon de kraan in de bijkeuken / washok vol te stromen terwijl niet weg kon lopen omdat er was in de gootsteen lag... Een uur lang is er dus een continue stroom van water geweest die 95% van het appartement onder water heeft gezet. Op mijn kamer was nog weinig te merken, ik zag een heel klein beetje toen ik opstond en raakte het ook per ongeluk aan. Ik had dus geluk dat er bewust geen elektrische apparaten op de grond stonden. Later gleed ik uit en heb mn elleboog goed gekneusd, zit nu met zo ijsding er op met mn rechterhand dit te typen. 2 paracetamol zitten er al in, hopelijk helpt dat zo een beetje.
Bovenstaande was woensdagavond (en ook ton geschreven), inmiddels is het vrijdagochtend, en gaat het veel beter. Kan mn arm nog niet volledig strekken en buigen door het vocht, maar er zit al minder vocht dan gisteren. Gisterochtend kon ik er bijna niks mee, voelde me weer even een infuuspatient...
Ik heb ook een nieuwe huisgenote, waar gelukkig heel wat meer uitkomt dan bij die maffe Japanner van hier voor. Ze heeft een Portugese vriend die in NL studeert en heeft zelf een tijdje in Amsterdam gewoond. Morgen gaan we proberen naar Inhaca eiland te gaan en zondag ga ik naar de voorronde van de Afrikaanse Champions league tussen Costa do Sol (kampioen van Moz) en de kampioen van Madagascar. Ben erg benieuwd hoe dat is, ik ben uitgenodigd door de Nederlandse bondscoach van Moz die ik hier ontmoet heb.
De vloer van Deolinda (zie foto voor de vloer, dan heb je een idee hoe desastreus water is voor zo een parketvloer) heeft overigens niet veel blijvende schade opgelopen, het lijkt er op dat we op tijd waren met het ontdekken van de waterstroom.
Jongen lopend langs de weg, zoals je er heel veel ziet in Swaziland
De grootste gevaren langs de weg in Swaziland...
Uitzicht op het meer dat is ontstaan door een dam, vanuit de auto
Uitzicht over Noord-Swaziland, vanaf het terras. Heerlijke cappuccino trouwens!
Swazi-vrouw in originele oude Swazi-kleding tijdens het dans en zang optreden in het culturele dorp, waar ze nog echt leven volgens de oude Swazi-cultuur
In deze, overigens oersterke en zeer vernuftig gebouwde hutten wonen de mensen. Om één van de Swazi-gebruiken te noemen: mannen moeten altijd als ze binnenkomen rechtsom de hut en en vrouwen linksom.
