You'll never walk alone...

Sorry dat het zo lang geduurd heeft voor ik hier mijn verslag met foto's van Liverpool - PSV hier nee heb gezet. Maar bij deze dus alsnog.

Woensdag 2 november vertrok ik met Wouter en Chris ’s ochtends naar Schiphol om met Easy Jet naar London Stansted te vliegen. Hier hadden we een auto gehuurd, waar we mee naar Liverpool zin gereden. In Liverpool hebben we oze spullen in ons hostel gedumpt en zijn we naar het stadion gegaan. Dit duurde aardig lang, aangezien de bus flink vast stond in de stadsfiles in de spits. Ondanks het uiteindelijke verlies met 2-0 van PSV was het een topavond. De sfeer op Anfield Road is met geen ander stadion te vergelijken, ook niet met Nou Camp. Het moment dat het hele stadion ”You’ll never walk alone”, het ultieme voetballied zingt, is zo indrukwekkend, echt kippenvel. Het was ook heerlijk dat wij als uit supporters gewoon overal rond het stadion konden rondlopen. Zo hebben we in ons PSV shirt praktisch naast het stadion in een Engelse pub een uur voor de wedstrijd nog een biertje staan drinken te midden van allemaal Liverpool supporters. Niemand die je ook maar een vinger kwaad deed, geweldig. Voor een beter beeld van de avond, wedstrijd en het stadon, zie de foto’s hieronder, die zeggen meer dan woorden.










Donderdag zijn we voordat we terug naar Londen moesten voor onze vlucht nog naar het Beatles museum geweest. Dit is echt zo ongeveer het enige leuke wat er te doen is in Liverpool, het is een saaie en grauwe stad waar weinig te beleven valt. Het museum was heel leuk, hebben ze op een hele mooie en gezellige manier ingericht. Je wordt door de tijd heen geleid, van de oprichting van de band, tot aan hun eerste grote concerten, tot aan het uit elkaar gaan en ten slotte tot de dood van John Lennon. De stad verder was dus zoals gezegd niet veel aan, behalve dat er een BBC winkel was, waar ze de DVD’s verkochten van de Engelse comedy serie O Doctor Beeching. Deze serie is ongeveer 10 jaar geleden twee seizoenen door de BBC gemaakt en ik vind hem geweldig. Ik was al een tijd tevergeefs op zoek naar de DVD’s, maar hier heb ik ze gevonden. op de terugreis echt moeten rennen om onze vlucht te halen, door alle files die we onderweg in de buurt van Londen tegenkwamen. Een paar kilometer meer file en we hadden het niet gered.



Verder heb ik sinds kort lenzen in plaats van een bril. Tot nu toe bevalt het erg goed, al is het in en uitdoen er van nog even wennen soms. Hieronder een foto die Thomas vanavond heeft gemaakt met zijn nieuwe speeltje, een 50mm lens voor zijn camera.



Op de UvA ben ik nu druk bezig met het vak Econometrics, een vak dat door mijn scriptiebegeleider wel sterk werd aangeraden omdat het erg nuttig is voor mijn scriptie. Heb vandaag de eerste computeropdracht die mee telt afgerond en ga morgen verder met de opzet van mijn scriptie.

Opa, gefeliciteerd, hoop dat U een leuke dag heeft gehad en ook dat NAC een beetje een goed seizoen krijgt.

1e Europese CF Dag

Ik had er zelf ook nog niet van ehoord totdat ik het net op de weblog van Irene las, maar vandaag is de eerste Europese CF Dag, ofwel de First European Cystic Fibrosis Awareness Day. Ik quote Irene even van haar site:

"Het doel van deze dag is simpel: meer publieke bekendheid én politieke interesse genereren voor CF. Overal in Europa zullen vandaag de landelijke CF organisaties in hun eigen land aandacht vragen voor het bestaan van deze ernstige aandoening kutziekte. In Brussel hebben ouders, patiënten en specialisten uit heel Europa een ontmoeting met leden van het Europees parlement en de Commissie om de problemen rond de behandeling van CF in verschillende landen aan te kaarten."

En:

"In Nederland heeft de behandeling van CF reuzestappen gemaakt. Toen mijn ouders in 1982 (geldt behalve voor Irene ook voor mij, we zijn van hetzelfde jaar) de diagnose CF te horen kregen, was de gemiddelde leeftijd 12 jaar. Bij baby's die anno 2006 geboren worden en waar de diagnose al heel vroeg gesteld wordt, is de gemiddelde leeftijd 'al' 40 jaar.
Maar in landen als Macedonië en Letland staat het gevecht tegen CF nog letterlijk in de kinderschoenen. In Macedonië worden kindjes met CF gemiddeld 2,5 jaar oud en in Letland wordt de ziekte elke 2 jaar bij slechts 1 patiënt ontdekt. Concreet betekent dit, dat bij heel wat CF-patiënten de diagnose pas wordt gesteld ná hun overlijden. Dat is ronduit schrijnend."

Is een goed initiatief, hoop at het zich doorzet, volgend jaar herhaald wordt en dan meer aandacht in de media krijgt. Nu met de verkiezingen morgen hierzal dat vandaga op tv wel niets worden helaas.

Verder vlieg ik morgenochtend naar Londen om van daar uit met Wouter en Chris naar Liverpool te gaan. Daar gaan we 's avonds op Anfield Road genieten van Liverpool - PSV. Heb er zin in! Ben donderdagavond laat weer in Amsterdam.

Life is nice

Op 17 november 3 uur lang buiten in de zon kunnen tennissen in korte broek en T-shirt in Amsterdam en met 7-6 7-6 winnen is heerlijk...

Life is not a bitch at those moments...

Belgisch bezoek en scriptiebegin

Gisteren zijn Stéphanie, Raymond en Lieve hier geweest. Stéphanie is een vriendin van me uit Leuven die ook longgetransplanteerde is en ik op de Spelen in Napels heb leren kennen. Ze moesten bij mij in de straat in een speciaalzaak zijn, vandaar dat ze in NL waren. We hebben er een leuk dagje Amsterdam van gemaakt, heb ze een rondleiding gegeven door de stad. Erg leuk op zo een dag, stakend OV. Zijn dus maar gaan lopen vanaf mijn kamer langs de Nederlandsche bank door de Utrechtsestraat over het Rembrandtplein, vanaf de Munt door de Kalverstraat om uiteindelijk te eindigen op de Dam. Ondertussen lekker geluncht op het Rembrandtplein en in de Kalvertoren bij Van Leest kon Stéphanie als groot Disney fan niet kiezen welke DVD’s ze allemaal mee moest nemen (die kosten hier dus kennelijk de helft van wat ze in België kosten). Bij de Bijenkorf waren zoals elk jaar weer de klimmende Zwarte Pieten, leuk om weer te zien (en om te fotograferen hè Stéphanie:P).
De oogst van Stéphanie







Na een leuke dag gingen ze terug naar Leuven en ging ik naar de Amsterdam Arena met twee studiegenotes en een broer en vriendin van een van hen. We gingen naar Nederland – Engeland, een oefenwedstrijd. ’s Middags in de stad waren de Engelsen al duidelijk aanwezig op de hun kenmerkende manier. Luid zingen, met vlaggen zwaaiend op de Dam en voor heel veel bier drinkend. De wedstrijd was uiteindelijk ba slecht, een van de slechtste die ik ooit live in een stadion heb gezien. We hebben nog wel veel gelachen om het radiocommentaar (via de telefoon) van Jack van Gelder en consorten. Mooiste opmerking was over Wayne Rooney, de beste Engelse spits: “Hij mag dan het IQ hebben van een cornervlag, voetballen kan hij wel.” Ook het vliegtuigjes vouwen zorgde vooral bij de vrouwen voor veel lol, bij gebrek aan spanning en goed voetbal☺

Realiseerde met net ook pas dat ik hier nog niet gemeld had dat ik eindelijk met mijn scriptie ben begonnen. Ik heb vorige week na (te) lang zoeken een begeleider gevonden. Het zal gaan over de link tussen armoede en de slechte staat van de economie in Sub-Sahara Afrika en de slechte staat van de gezondheidszorg daar en vice versa. Ik ben dus eindelijk weer echt met iets bezig en dat is wel lekker. Kwam er door mijn begeleider ook achter dat het voor mijn scriptie toch handig is om het vak Econometrie voor economen gevolgd te hebben, dus daar ben ik ook meteen mee begonnen.

Goed weekend allemaal alvast, Bob

OxIMUN

Op de OxIMUN vertegenwoordigde ik Colombia op de WHO, de World Health Organization. We zaten in St. Catherine's college, een college aan de rand van de stad. Ons onderwerp was het gevaar van de huidige/chronische (AIDS, malaria, tbc) en toekomstige/spontane epidemieën. Het was helaas niet een echt heel controversieel onderwerp, iedereen is het er uiteraard mee eens dat er iets gedaan moet worden tegen dit gevaar. Dit was jammer, omdat je hierdoor geen echte strijd had op het forum. Wel hebben we met de coalitie van Zuid-Amerikaanse landen die we gevormd hadden de resolutie er uit kunnen halen die we wilden hebben. Hij werd uiteindelijk zondag rond 1 uur met een grote meerderheid aanvaard. Het was net als Unisca een heel leuke ervaring. Unisca was al conferentie op zich misschien iets leuker, omdat je doordat Unisca 5 dagen duurde en OxIMUN maar anderhalf, je op Unisca veel beter voorbereid was en je dieper op de onderwerpen in kon gaan. Er waren van de 450 deelnemers aan OxIMUN tussen de 120 en 150 Nederlanders, met afstand het grootste aantal deelnemers uit 1 land, Engeland daargelaten. Bij ons op de WHO was zelfs meer dan de helft Nederlands. Aan de ene kant leuk, aan de andere kant ook wel weer jammer. Er werden direct toen we dat doorhadden al grappen gemaakt om bij het meteen na de opening van het debat zaterdagochtend om 10 uur een motie in te dienen om de voertaal van het debat te veranderen in Nederlands. Hebben we uiteraard niet gedaan, buiten dat we het niet wilden, zou dit ook door de chair out of order worden verklaard. Als ik de resolutie digitaal beschikbaar krijg, dan zal ik hem hier posten. Zaterdagavond hadden we nog een erg gezellig diner met de WHO in een een Indiaas restaurant, was heerlijk. Ook de feestjes in Merton's bar vrijdag en zaterdag in Po Nana's waren leuk.

Zondagavond zijn we na de closing ceremony met een aantal mensen van onze Amsterdamse delegatie (combinatie van UvA en VU) eerst wat gaan eten in een pub en daarna naar de bioscoop gegaan, naar Borat. Voor de mensen die dit lezen en misschien even niet zo vrolijk zijn, ga naar deze film. Ik heb echt anderhalf uur achter elkaar zitten lachen met tranen in mijn ogen. Hij is zo grappig, zet de Kazakken, Joden, de Amerikanen en vooral ook zichzelf op een prachtige manier voor paal. Het was een geweldige afsluiting van een heel mooi OxIMUN weekend met een erg leuke Amsterdamse groep. Vanochtend moesten we om half vijf op om de bus te halen die op tijd was op Londen Gatwick om onze vlucht van half tien te halen naar Schiphol. Uiteindelijk vertrokken we met 40 minuten vertraging en was ik tegen 2 uur weer thuis in Amsterdam.


L: Druk gelobby op ons forum R: De General Assembly, de afsluitende vergadering van de conferentie


Onze groep van VU en UvA studenten na de closing ceremony

Oxford!

Oxford is in een woord Fantastisch. Een absoluut unieke stad, de stad is gewoon een grote universiteit. Als je zoals we vrijdag hebben gedaan een stadswandeling maakt, kom je het ene na het andere schitterende college tegen. Of het nu Queens college, University college, Magdalen college of welk college dan ook is, ze zijn prachtig. Nu begin ik ook een beetje te begrijpen waarom studeren daar zo duur is, het onderhoud moet een vermogen kosten. In het grootste college van allemaal, Christchurch college is naast de mooiste cathedral van Oxford ook the Great Hall gevestigd. Hierin zijn veel scènes uit Harry Potter opgenomen. Ja sorry, Xandra en alle andere Harry Potter fans die dit lezen, ik ben op de "set" van Harry Potter geweest:) Ook hebben we de oudste kerk in Oxford beklommen om een leuk uitzicht over de stad te hebben.

Londen

Hoi allemaal,

Vandaag ben ik weer teruggekomen uit Engeland, waar ik geweest ben om mee te doen aan de OxIMUN, de Oxford Internatinal Model United Nations. Ik zal hieronder en hierboven (foto) in drie delen verslag doen van Londen, Oxford en de OxIMUN.

Woensdagavond kwamen Lyke (Unisca-bondgenote) en ik aan op Londen Luton om donderdag Londen in te gaan vanuit ons hostel vlakbij Piccadilly Circus. Ons eerste doel was om de Tower Brdige te beklimmen. Om jullie alvast jaloers te maken, we hebben tot en met zondagmiddag in Oxford geen wolk gezien. Het uitzicht vanaf de brug was dan ook fantastisch. Daarna zijn we naar de naastgelegen London Tower, het kasteelcomplex in Londen geweest. Een prachtig stuk Engelse geschiedenis, heel leuk om te zien. Als laatste zijn we naar Westminster Abbey geweest, naar de Houses of Parliaments. We hadden geluk, want zowel The House of Commons (het Lagerhuis) en The House of Lords (het Hogerhuis) waren in sessie. Het was heel erg leuk om een keer te zien, het is toch iets anders dan de Tweede Kamer. Hieronder wat foto’s uit Londen. 's Avonds gegeten in een heel leuke echt Engelse Pub, voordat we de bus moesten hebben om naar Oxford te gaan.

"Gerets neem je rotzooi mee."

Dit spreekkoor kwam gisteravond in het PSV stadion naar boven toen PSV tegen Galatasaray speelde in de 4e wedstrijd van de poule in de Champions League. Dit omdat PSV met 1-0 voor stond en omdat de Galatasaray supporters uit hun uitvak vuurwerk naar benedn gooiden, precies waar de mensen die in een rolstoel zitten zaten:S Maar belangrijkste was natuurlijk de 2-0 winst, de 10 punten na 4 wedsrijden en plaatsing voor de tweede ronde. Eerst nu op 22 november in Liverpool de eerste plek in de poule veilig stellen en dan door naar Athene!

Vanavond vlieg ik naar Londen om morgen naar Oxford te gaan voor de VN conferentie simulatie. Ik vertegenwoordig Colombia op het WHO forum, de World Health Organization. Heb er heel veel zin in, ben maandagavond terug. Ik zal proberen tussentijds hier teupdaten, maar weet nog niet of dat gaat lukken.