“Je voelt je beroerd als je de gelegenheid krijgt (of jezelf geeft) je rot te voelen, anders niet.”

Ik zat vanavond in de trein vanuit Amsterdam naar huis en las een stukje uit een boek van Mart Smeets, Een brok in de keel. Hierin vertelt hij dat hij tijdens het WK wielrennen in San Sebastian een dag goed ziek was. Die dag was echter een complete chaos geworden, door een bomaanslag van de ETA daar, en omdat hij er een paar meter vandaan was, had hij een paar keer verslag er van moeten doen voor het journaal, naast het verslaan van het WK.’s Avonds besefte hij dat hij zich de hele dag niet ziek had gevoeld en gewoon door was gegaan. Hij deed daarover in het boek de volgende hele mooie uitspraak:

“Je voelt je beroerd als je de gelegenheid krijgt (of jezelf geeft) je rot te voelen, anders niet.”

Hij slaat hier in mijn ogen precies de spijker op zijn kop. Ik bedoel, in een boel gevallen zijn mensen natuurlijk wel echt ziek. Om het (te) extreem te stellen, ik heb het niet gefaked dat ik twee nieuwe nodig longen had en mede cf- en andere chronisch zieken patiënten zijn ook echt wel ziek. Juist deze menen geven vaak niet toe aan ziek zijn en weigeren zich ziek te melden voor school of werk. Waar ik moeite mee heb zijn de “gezonde” mensen, die zich als ze bij wijze van spreken 37.6 graden koorts hebben zich ziek melden, of, misschien nog wel erger, al een dag van te voren bij hun collega’s aankondigen dat ze morgen ziek zijn omdat ze zich die dag niet helemaal 100% denken te voelen. Dan denk ik, jullie weten niet wat echt ziek zijn inhoudt. Sorry als ik met dit verhaal mensen voor hun hoofd stoot, maar zo denk ik er over.

Na vanochtend weer getraind te hebben (2060 meter in 16 minuten gelopen) ben ik vanmiddag naar het lustrumcongres van de SEFA geweest in de Lutherse kerk. Dit is de aula van de UvA. Als ik die aula trouwens vergelijk met dat wat we op het Vitus (mijn middelbare school) de aula noemden, dan hebben die ongeveer de verhouding varkensstal tot groot weiland waar varkens vrij in kunnen rondlopen tot elkaar. . Vraag me trouwens niet hoe ik ineens aan deze vergelijking kom, heb echt geen idee. Het was leuk symposium, met vooral een interessant debat. De net gepensioneerde topman van Heineken, Anthony Ruys, had een mooie vergelijking over de outsourcing (uitbesteding van productie) naar China. Hij noemde China in dit geval de toekomstige fabriek van de wereld, India het toekomstige service center en Europa het toekomstige museum. Het probleem volgens hem was alleen dat er in een museum veel te weinig bier wordt gedronken….