Bowlen is een mooi spel

Ik wist niet dat ik ook fatsoenlijk kon bowlen met een mank been. Gisteravond bleek het tegenovergestelde, het ging namelijk zeker niet verkeerd. Ik ben gisteravond met Marek en Tomek in Amsterdam bij Thomas geweest. Na zijn zeer luxe onderkomen te hebben geïnspecteerd, hebben we Mexicaans gehaald. Was erg lekker, de taco’s, burrito’s en quesedilla’s lieten zich goed smaken. Daarna gingen we dus bowlen, bij Knijn Bowling tegenover de Rai. Nog nooit in zo een grote (18 banen), drukke en warme bowlinghal geweest. Desondanks hebben we ons erg goed vermaakt, de maffe sfeer zorgde voor veel melige opmerkingen. Tot mijn verbazing ging het aardig goed, ik heb ze redelijk van de baan gegooid de enige volledige ronde die we konden spelen. Misschien was het wel een voordeel achteraf dat ik niet voluit kon gooien, kon ik tenminste geen gekke dingen doen, haha.
De volgende ronde deed Renée, de vriendin van Thomas ook mee, dit zorgde vooral bij haar zelf voor de nodige hilariteit.



Daarna met zijn vijven nog wat gedronken bij Thomas thuis. Erg gelachen om Youp van ’t Hek zijn tirade op weblogs als deze, al had hij het specifiek over weblogs waarin mensen die op reis zijn hun achterban op de hoogte houden. Hoe hij het te kakken zetten was erg grappig, maar onder andere Tamara en Sarah: Ga vooral er mee door, het is leuk om te lezen. En als ik straks op reis ben, zal ik me er ook “schuldig” aan maken en me niets van Youp aan trekken.

Ik was van plan toen ik op het perron naar mijn fietsliep om naar huis te gaan en mijn bed in te duiken, totdat ik aarzelend iemand achter me op het perron “Bob?” hoorde roepen. Het was Nicolaas, een oud-klasgenoot van het Vitus. Had hem geloof ik sinds een jaar of 6 niet gezien. Hij had afgesproken om met Joko (ook oud-Vitus klasgenoot) wat te gaan drinken in de kroeg en vroeg of ik mee ging. Dus daar gingen mijn plannen om naar huis te gaan. Geen probleem uiteraard, was erg leuk om die jongens weer eens te spreken.

’s Ochtends was ik in Houten bij een voetbal- en wielerbeurs. Ik was hier ruim een jaar geleden ook, en als je daar dan weer loopt is het contrast met een jaar geleden erg groot. Ik liep daar toen me zuurstof rond en de 200 meter naar het station terug waren eigenlijk al te veel en kon ik ook niet in een keer afleggen zonder tussendoor te hoesten en bij te komen. De beurs was leuk om weer bij te zijn, heb onder andere weer een van de serie voetbalcards die ik heb compleet kunnen maken.

’s Middags ben ik in sportcentrum Olympos geweest op de Uithof in Utrecht. Was de eerste keer dat ik de bus die kant oppakte en niet in het ziekenhuis hoefde te zijn. Zoals ik al eerder vertelde ben ik daar heen geweest om te kijken op de maandelijkse training van hart- en longgetransplanteerden. Er werd getafeltennist en gebadmintond. Heb niet veel gedaan in verband met mijn knie, hoop dat over drie weken wel weer te kunnen doen als de volgende training is.