Hoe klein kan de wereld zijn?

Heb een heel erg leuke dag gehad. Vanochtend eerst naar de fysio geweest. Niet veel nieuws, is afwachten tot donderdag met mijn bezoek aan de orthopeed. Daarna kwam Marek langs en zijn we in het dorp wat gaan lunchen.Dar gebeurde echt iets heel leuks en bijzonders. We zaten te eten en ik zeg tegen Marek: “Ken je dat meisje dat daar zit nog?” Hij herkende haar niet, maar ik wist dat ze (Linda Bossenbroek) tegelijk met ons eindexamen had gedaan op het Vituscollege, mijn middelbare school.Toen ze op stond om weg te gaan, zwaaide ik haar gedag, zonder haar te spreken. Vervolgens kwam ze naar me toe en vroeg hoe het met me ging. Ik antwoordde dat het nu weer super goed met me ging. En toen viel mijn bek zo ongeveer open van verbazing. Ze vroeg namelijk direct of ik een transplantatie had gehad. Dat had nog niemand gedaan die me afgelopen jaar niet gezien heeft, laat staan iemand die ik 5 jaar niet gezien of gesproken had en niets over mijn transplantatie wist. Vervolgens werd ik nog verbaasder toen ze me vertelde dat ze morgen afstudeert op een onderzoek naar longtransplantatie. Ze wist nog van middelbare school tijd dat ik CF had en trok dus meteen de juiste conclusie na mijn antwoord. Dat werd dus een iets langere lunch dan ik gedacht had. Zo ongelooflijk toeval, hoe klein kan de wereld zijn. Ik bedoel, ik ben 1 van de hooguit 40 getransplanteerden dit jaar en zij doet dan een afstudeer onderzoek hiernaar, hebben bij elkaar op school gezeten (Linda ook zelfs bij Azarja nog in de klas en later dus bij mij in het jaar) en we zien elkaar dan weer stomtoevallig na elkaar 5 niet gezien of gesproken te hebben. Was heel leuk gesprek, was heel leuk om elkaars verhaal te horen. Ze wilde ook veel weten en was verbaasd over mijn snelle thuiskomt na mijn transplantatie. Ook wist ze me te vertellen dat er in Groningen de laatste tijd veel transplantaties zijn gedaan bij hele jonge kinderen, tussen de 8 en 11. Heel bizar om te beseffen dat sommige CF-ers dat al op die leeftijd nodig hebben, doodeng. Haar onderzoek is vooral gericht op COPD-ers (mensen met longfybrose of longemfyseem). En dan vooral op de invloed van je beweging/spiertraining voor je transplantatie en de invloed daarvan op je herstel na je transplantatie.Toen ik vertelde dat ik altijd heb doorgetraind, tot op de dag van mijn operatie, bevestigde ze dat uit haar onderzoek is gebleken dat dat enorm scheelt bij je herstel er na. Ook had ze in loop van de maanden gemerkt in haar onderzoek dat het voor het uiteindelijke resultaat van je transplantatie daarentegen niets hoeft uit te maken hoe je de operatie in ging qua conditie van je oude longen. Als voorbeeldje, Bas en Azarja, die allebei op de IC lagen aan een mondkapbeademing vlak voor hun transplantatie en nu allebei geweldig goed gaan. Bas heeft in juli zelfs 2 keer goud gehaald met roeien bij de World Transplant Games, grote klasse. Azarja had wel meer moeite om zijn sperkracht op te bouwen omdat hij veel langer heeft stil gelegen dan ik en nooit echt heeft kunnen sporten zoals ik. Maar qua longen gaat ook hij supergoed. Maar morgen studeert ze dus af in Groningen van haar studie bewegingswetenschappen. Jammer dat dat niet een week later is als ik bij Jeroen in Groningen langs ga. Had er wel bij willen zijn, ben heel benieuwd naar haar conclusies. Als ik het onderzoek van haar heb gekregen zal ik het ook hier publiceren (als je dat tenminste goed vindt, Linda). Heel veel succes morgen!

Vanmiddag nog even naar Bosheim geweest naar het open toernooi en vanavond is Wouter langs geweest. Hij is net terug van 4 weken Mexico, waar hij anderhalf jaar geleden een aantal maanden is geweest. Doet hij erg goed. En de foto’s zagen er ook erg goed uit.