Squashen, heerlijk maar raar gevoel...

(Voor het verhaal over mijn transplantatie, scroll dan helemaal naar beneden aub)

Hoi allemaal,

Het is nu 10 voor elf hier en ik hoop voor jullie dat je allemaal lekker ligt te slapen. Vooral jullie, Esme, Lotte, Henk en Annelies. Terwijl ik deze zin tik springt ineens de poes van de vrienden waar ik logeer op mijn schoot en zet haar nageltjes in mijn been. Even goed handen wassen zo meteen dus... Maar ok, ik heb vanmiddag hier heerlijk staan squashen in de warmte. Paar liter zweet kwijtgeraakt, maar dat weer met genoeg sportdrank aangevuld. Voor het eerst sinds mijn transplantatie dit gedaan en het ging super, had nergens last van, voelde dus op zich erg goed. Maar aan de andere kant (en dit heb ik al vaker gezegd en gevoeld bij zulke momenten) besef je juist op die momenten dat het een paar duizend kilometer verder in Nederland met een lotgenote hellemaal niet goed gaat helaas, terwijl zij het net zo hard verdiend heeft (misschien wel harder) en net zo veel geluk had moeten hebben als ik. Dus: houd vol en ik hoop je vrijdag persoonlijk te kunnen steunen, niet alleen digitaal of via sms. Ga zo mijn bed in, morgen waarschijnlijk meer.