Gerrit, ik zal je nooit vergeten

Vanavond kreeg ik toen ik op de barbecue voor de verjaardag van Mathijs, een vriend van me van tennisclub, heel verschrikkelijk nieuws. Gerrit Kreeft, mijn huisarts en ook vriend vanaf mijn 6e, is vanavond overleden tijdens een wedstrijd op de clubkampioenschappen. Toen we dit daar hoorden, kon niemand het geloven. En ik besef het nog steeds niet.

Gerrit, waarom juist jij, die altijd zo gezonde, vrolijke, vriendelijke en fitte man. Mijn huisarts, man die vrolijk en goed voor me was, maar ook perfect wist wanneer ik echt ziek was en naar het ziekenhuis moest en dat ook volhield als ik het er nog niet mee eens was. Uiteraard had je achteraf altijd gelijk als je dit zei en ben ik blij dat ik toch naar je luisterde. Met wie ik samen met Paul en Anton een paar prachtige avonden heb beleefd in de kroeg/cafe van Hotel Van de Werff op Schiermonnikoog waar we met de jongens op voetbalkamp waren. Hier hebben we zo verschrikkelijk hebben gelachen om de enorm loensende ober die alles meende te weten van voetbal maar er eigenlijk niets van snapte. Deze avonden waaropp bij ons allevier regelmatig de tranen van het lachen over de wangen liepen vergeet ik nooit meer.

Ik zie je nog op de veranda van de club zitten een paar weken geleden toen je me zoals altijd vroeg hoe het met me ging en je weer heel blij was dat het me zo goed ging. Altijd als ik je zag was je er even om dit te vragen, heel bijzonder. Het shirt van het Nederlands elftal dat ik mede van jou kreeg op mijn eindexamen in 2000 heb ik gelukkig nog steeds, zal het nooit weg doen, dit krijgt een speciale plek in me als ik het weer draag straks.

Lieve Hetty, Mathijs en Anne, heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies voor zover dat kan. Ik denk aan jullie.

Gerrit, kijk van daarboven naar ons, het ga je goed daar ergens als ster.

Bob.